چرا بايد خوشگفتار بود؟

قالَ عليه السلام : قُولُوا لِلنّاسِ حُسْناً، مُؤْمِنُهُمْ وَ مُخالِفُهُمْ، امَّا الْمُؤْمِنُونَ فَيَبْسِطُ لَهُمْ وَجْهَهُ، وَ امَّا الْمُخالِفُونَ فَيُكَلِّمُهُمْ بِالْمُداراةِ لاِجْتِذابِهِمْ إلَى الاْ يِمانِ.

ترجمه :

فرمود: با دوست و دشمن خوش گفتار و خوش برخورد باشيد، امّا با دوستان مؤمن به عنوان يك وظيفه كه بايد هميشه نسبت به يكديگر با چهره اى شاداب برخورد نمايند، امّا نسبت به مخالفين به جهت مدارا و جذب ایشان به اسلام و احكام آن .

مستدرك الوسائل : ج 12، ص 261، ح 14061

تجارت با صدقه

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :

اذا املقتم فتا جروا الله بالصدقه

زمانيكه گرفتار فقر شديد بوسيله صدقه دادن با خدا معامله كنيد.

غررالحكم ، ج 1، ص 312.

تجارت با صدقه

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :

اذا املقتم فتا جروا الله بالصدقه

زمانيكه گرفتار فقر شديد بوسيله صدقه دادن با خدا معامله كنيد.

غررالحكم ، ج 1، ص 312.

زشتي تعصب

عـن اءبـى عـبـدالله ، عـليـه السـلام ، قـال : قـال رسـول الله صـلى الله عـليـه و آله : مـن كـان فـى قـلبـه حـبـة مـن خردل من عصبية ، بعثه الله يوم القيامة مع اءعراب الجاهلية

حـضـرت صـادق ، عـليـه السـلام ، فرمودند: فرمود رسول خدا، صلى الله عليه و آله: كسى كه در دلش به اندازه دانه خردلى از تعصب (به مسلکش، متعلقانش، خانواده و دوستانش، آب و خاک و زبانش، حرفه و شغلش و... در مقابل حق و حقیقت) داشته باشد، خداوند او را روز قيامت با عربهای جاهليت برانگيزاند.

برای شرح این حدیث می توانید به این لینک از کتاب گرانقدر چهل حدیث از امام خمینی رضوان الله علیه مراجعه نمایید:

http://www.ghadeer.org/imam_rah/asar/665/vaadeh08.htm#link71

مؤمن بي دين

قالَ صلّى اللّه عليه و آله : إ نَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ لَيُبْغِضُ الْمُؤْمِنَ الضَّعيفِ الَّذي لادينَ لَهُ، فَقيلَ: وَ ما الْمُؤْمِنُ الضَّعيفُ الَّذي لادينَ لَهُ؟

قالَ: اَلذّي لايَنْهى عَنِ الْمُنْكَرِ.

ترجمه :

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: همانا خداوند دشمن دارد آن مؤ منى را كه ضعيف و بى دين است ، سؤ ال شد:

مؤ من ضعيف و بى دين كيست ؟ پاسخ داد: كسى كه نهى از منكر و جلوگيرى از كارهاى زشت نمى كند।

وسائل الشّيعة : ج 16، ص 122، ح 21139

پيامبر اسلام (ص) کيست؟

عَبْدِ الْمُؤْمِنِ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص عُرِضَتْ عَلَيَّ بَطْحَاءُ مَكَّةَ ذَهَباً فَقُلْتُ يَا رَبِّ لَا وَ لَكِنْ أَشْبَعُ يَوْماً وَ أَجُوعُ يَوْماً فَإِذَا شَبِعْتُ حَمِدْتُكَ وَ شَكَرْتُكَ وَ إِذَا جُعْتُ دَعَوْتُكَ وَ ذَكَرْتُكَ

عبد المؤ من انصارى از امام صادق (عليه السلام ) روايت كند كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) فرمود: دره بطحاء مكه را پر از طلا به من عرضه كردند اما من گفتم : پروردگارا! نه، ولى من روزى سير باشم و روزى گرسنه (برايم بهتر است) تا چون سير شوم تو را سپاس گويم و هنگامى كه گرسنه شوم تو را بخوانم و يادت كنم .

روضه کافی – حدیث شماره 102